Ρόστερ με άλλη λογική και νοοτροπία

Τώρα που και τυπικά έπεσε η αυλαία της Football League μπορεί να γίνει μια αποτίμηση του φετινού ρόστερ του Άρη. Αυτού του πολυδιαφημισμένου και πανίσχυρου στα χαρτιά, αλλά, όπως αποδείχθηκε τελικά, εξαιρετικά ευάλωτου στον αγωνιστικό χώρο. Για τον κακό μεταγραφικό σχεδιασμό τα έχουμε πει. Λάθη, παραλείψεις, αστοχίες, κόστισαν ακριβά σε σημείο ο Νίκος Κωστένογλου να παραδεχθεί χθες ότι υπήρχε τεράστια έλλειψη στη θέση του κεντρικού φορ. Και δεν ήταν μόνο αυτή. Περσινά ξινά σταφύλια όμως.

Αλλού νομίζω είναι η ουσία και ο… οδηγός για την επόμενη σεζόν, εφόσον μιλάμε πάλι για Football League. Ο χαρακτήρας, η φυσιογνωμία, τα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει το νέο ρόστερ του Άρη που κατά τα φαινόμενα θα φιλοτεχνήσει ο Παύλος Μυροφορίδης. Αν ένα πράγμα έλειπε φέτος από τον Άρη ήταν το κίνητρο. Η δίψα, το μάτι του τίγρη που λέμε. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που πάντα υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα, το σύνολο των ποδοσφαιριστών εμφανίστηκε ανόρεκτο. Νωχελικό.

Συμβιβασμένο σε μια λογική και φιλοσοφία δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας, επαναπαυμένο ότι η άνοδος θα έρθει μόνο με το όνομα και τη φανέλα. Λογική που ασφαλώς δεν συνάδει με το μέγεθος του Άρη και φυσικά τον πρωταθλητισμό. Από δικαιολογίες, υπάρχουν αρκετές και ως ένα βαθμό έπαιξαν το ρόλο τους. Εχθρική διαιτησία, κακή προετοιμασία, ατυχία, καθυστερήσεις στις πληρωμές. Δεν έφταιγαν αυτές όμως για το πάθος που απουσίαζε από αρκετούς, η διάθεση ενίοτε. Ίσως τα μεγάλα συμβόλαια που έδωσε ο Καρυπίδης να δημιούργησαν έναν εφησυχασμό και να αποδείχθηκε τελικά ότι ήταν μια λανθασμένη πρακτική.

Αν κάτι πρέπει να αλλάξει στο ρόστερ του Άρη είναι αυτό. Δηλαδή να αποκτηθούν ποδοσφαιριστές που έχουν κίνητρο. Που έχουν κάτι να αποδείξουν. Που το μυαλό τους είναι στη μπάλα και όχι αλλού. Που να ξέρουν την κατηγορία και να… γυαλίζει το μάτι τους. Που είναι 100% επαγγελματίες και όχι στα λόγια. Που να θεωρούν ύψιστη τιμή που ο Άρης τους εμπιστεύτηκε μια θέση στο ρόστερ του και ας παίρνουν 30 ή 40.0000 ευρώ και όχι 100 και βάλε όπως πολλοί φέτος και να ζητάνε και τα ρέστα. Όταν πας για άνοδο, καλύτερα να δίνεις στον παίκτη το κίνητρο του πριμ ώστε να έχει ένα ακόμη λόγο.

Ο Καρυπίδης έστω και αργά και αφού η ομάδα το πλήρωσε, κατάλαβε ότι με την φιλοσοφία που είχε δεν πρόκειται να πάει πουθενά και αποφάσισε να δώσει τα κλειδιά στον Μυροφορίδη που ξέρει την κατηγορία και τις απαιτήσεις της. Ξέρει τι παίκτες χρειάζονται, ποια χαρακτηριστικά πρέπει να έχουν και ας κοστίζουν όλοι μαζί το συμβόλαιο του Τζεμπούρ.

Να μην λησμονούμε κάτι. Την επόμενη σεζόν ο Άρης ξεκινάει με ένα τεράστιο ΠΡΕΠΕΙ. Πρέπει να είναι από την 1η αγωνιστική στη θέση του οδηγού, πρέπει από την αρχή να κόψει τον βήχα των υπόλοιπων μνηστήρων, πρέπει από τον πρώτο γύρο να έχει την εικόνα του απόλυτου φαβορί. Η πίεση που θα υπάρχει θα είναι μεγάλη. Η υπομονή… ανύπαρκτη. Ας το έχουν υπόψη τους Καρυπίδης, Μυροφορίδης και όποιος επιλεγεί για προπονητής. Τα πράγματα είναι απλά. Ή αλλάζει ή βουλιάζει. Δεύτερη αποτυχία, ισοδυναμεί με καταστροφή.

ΥΓ. Το Κύριος είναι λίγο για να εκφράσει την παρουσία του Νίκου Κωστένογλου στον πάγκο του Άρη. Συμμάζεψε την κατάσταση, κράτησε όρθια την ομάδα, κέρδισε τον σεβασμό στα αποδυτήρια, και φέρθηκε στον Άρη όπως ακριβώς του αξίζει. Τίμια και ηθικά. Φεύγει σαν φίλος, αφήνοντα ανοικτή την πόρτα αλλά και την απορία για το τι θα μπορούσε να πετύχει αν είχε την ευθύνη από την αρχή της χρονιάς και κάτω από άλλες συνθήκες.

ΥΓ1. Πριν το ρόστερ όμως υπάρχει και η αδειοδότηση που εμμέσως σχετίζεται και με την πρόθεση να αποχωρήσουν αρκετοί. Μένουν ακόμη κάποιες τελευταίες υπογραφές…